Zawsze chciałem podróżować i poznawać nieznane mi zakątki tego świata (szczególnie te dzikie) ale nigdy nie lubiłem się przy tym męczyć. Nie będę wnikał co jest tego przyczyną, ale najczęściej podróżuję z doskoku. Poł roku za biurkiem, a potem hajda na górkę. Wiadomo jakie są skutki. Jak człowiek się już wkula na górkę to zamiast napawać się widokiem próbuje złapać oddech. Dobrze, że wymyślono stabilizację obrazu w aparatach bo zdjęcia byłyby nieźle poruszone. Co by wiele nie pisać: człowiek z ciężkim plecorem nie cieszy się tak bardzo z okoliczności przyrody, jak ten który nie dźwiga całego tego majdanu.
W ten sposób powstała właśnie filozofia turystyki ultralight. Oczywiście po tym jak powstała sama filozofia nastąpił rozkwit komercyjnych rozwiązań służących odchudzaniu plecaka. Powstało wiele firm służących nam swoimi wyrobami, które zastosowane z rozwagą mogą faktycznie odchudzić nasz bagaż do granic możliwości. Głównie są to granice możliwości naszych portfeli ;) Ale są pewne granice, poza które nie wyjdziemy nie naruszając zasad bezpieczeństwa podróży. Bo tak naprawdę planując wycieczkę w stylu ultralight (i nie tylko ultralight) nasz wybór sprzętu powinien być podyktowany chęcią utrzymania odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa. I w tym miejscu właśnie przydaje się coś takiego jak survival. Nie myślę tutaj oczywiście o chodzeniu na wycieczki z siekierą, rąbaniu drzew czy montowaniu szałasu w każdym miejscu naszego noclegu. Mając odpowiednie umiejętności umożliwiające radzenia sobie w niesprzyjających warunkach, możemy odchudzać sprzęt jeszcze bardziej niż jest to możliwe przy wykorzystaniu kosmicznych technologii. Ograniczeniem jest w tym przypadku tylko poziom komfortu jaki jesteśmy w stanie zaakceptować oraz przepisy prawa. Akceptowalny poziom komfortu może być bardzo różny. Dla jednego spanie pod tarpem może być komfortowe, dla innego spanie w dwupowłokowym namiocie będzie hardkorem. To samo dotyczy kwestii higieny w plenerze, kuchni, pozyskania i oczyszczania wody, utrzymania ciepła, ubioru czy pierwszej pomocy. Potrafiąc wykorzystać do maksimum tych kilkanaście przedmiotów noszonych w plecaku jesteśmy w stanie podróżować naprawdę na ultralekko.
Przykłady ? Używając
Vapour Barrier zrobionego z worków na śmieci możemy zaoszczędzić zimą więcej niż 1 kg noszonej wagi. Używając
palnika na drewno i mając doprowadzone do perfekcji umiejętności rozpalania ognia możemy zimą zaoszczędzić jeszcze więcej wagi (palnik, paliwo). Mniejszych oszczędności, ale nie mniej istotnych, możemy spodziewać się w innych porach roku. Oczywiście moglibyśmy nie używać żadnego palnika i zaoszczędzić jeszcze więcej ale są pewne ograniczenia wynikające z przepisów prawa i kultury (ehh marzenia). Nie wyobrażam sobie jak wyglądałby szlak w naszych górach gdyby każdy zaczął palić ognisko próbując zrobić sobie ciepły posiłek. Widziałem taki proceder w górach Rosji, ale tam ilość turystów była znikoma, a odległość i dzikość miejsc powodowała, iż na szlaku spotykało się tylko prawdziwych ludzi lasu (podchodzili oni z dużym poszanowaniem do otoczenia). Znając zasady doboru właściwego miejsca na biwak możemy zaoszczędzić wagi noszonego schronienia. W takim przypadku nie musi być to namiot wyprodukowany przy użyciu kosmicznych supertechnologii ale zwykły tarp, poncho czy nawet kawał plastiku do położenia pod śpiworem.
Moi drodzy parafianie :P - uczcie się technik survivalu. Dzięki nim można zyskać większą oszczędność wagi niż wykorzystując tylko to, co proponuje nam rynek gadżetów. O technikach survivalu dowiecie się np.
tutaj.
Informuję, iż przerwa w publikacji postów potrwa do 31 marca b.r. Przerwa jest spowodowana wyjazdem na targi winiarskie ProWein w celu znalezienia ultralekkiego wina turystycznego ;) Przy okazji może jakieś eurozakupy się zrobi do kolekcji.
Kilka zdjęć z ostatniego wypadu w biesy. W dzień czuć było efekt cieplarniany. W nocy efekt cieplarniany był chyba odwołany bo temperatura dochodziła do minus kilkunastu stopni. Noc "przespałem" w śpiworze 3-sezonowym o zawartości puchu 450 gramów. Dzięki zastosowaniu VBL było mi w nim bardzo komfortowo. Kolega kimając w porównywalnym co do komfortu śpiworze zmarzł masakrycznie.
Firma Arizzon wprowadziła na rynek produkt będący połączeniem poncho i namiotu. Poncho-namiot Wolverine jest stworzeniem znanym i powszechnie poważanym w światku ultralight. Przykładem może tu być konstrukcja firmy Six Moon Designs produkowana pod nazwą "Gatewood Cape" oraz kilka innych, bardziej lub mniej udanych konstrukcji. Czym zatem różni się produkcja Arizzon od Six Moon Designs ? Po pierwsze polski produkt jest w zasięgu ręki :D i portfela (350 zł z przesyłką). Po drugie polski produkt jest większy (jako namiot - mieszczą się w nim osoby nawet o wzroście 185cm i nie dotykają ścianek namiotu), z lepszego materiału - jest to jeden z najmocniejszych wyprodukowanych nylonów silikonowanych (większa odporność na warunki atmosferyczne, przedarcie, przetarcie - uwierzcie widziałem jak trudno jest przedrzeć ten materiał), prostszy w konstrukcji (nie ma w nim ruchomych części takich jak dodający wagi zamek, a zamykanie namiotu odbywa się poprzez zaczepienie odciągu o szpilkę wbitą w ziemię). Produkt Arizzon'a użyty jako poncho ma też kilka zalet: ciekawie rozwiązano typowy dla poncho problem powiewania na wietrze. Dzięki ukrytemu wewnątrz kanadyjskiemu guzikowi można zwisające z tyłu poły poncho zaczepić z przodu. W ten sposób pozbywamy się zwisającego luźno materiału, a wokół nas i naszego plecaka tworzy się zwarty "kokonik" chroniący przed wiatrem i deszczem.
